Opakowaniem, w rozumieniu ustawy z dnia 11 maja 2001r. o opakowania i odpadach opakowaniowych, są wprowadzane do obrotu wyroby wykonane z jakichkolwiek materiałów, przeznaczone do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania lub prezentacji wszelkich produktów, od surowców do towarów przetworzonych, a także część opakowań i elementy pomocnicze połączone z opakowaniem i przeznaczone do tego celu.

               Odpadami opakowaniowymi - są wszystkie opakowania, w tym opakowania wielokrotnego użytku wycofane z ponownego użycia, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów o odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań.

                Opakowania i odpady opakowaniowe to źródło cennych surowców, energii i pieniędzy. Około 97% towarów wytwarzanych na świecie wymaga opakowania. Większość z nich to domowe śmieci. Opakowania wielu produktów coraz częściej składają się z różnych materiałów i stają się tym samym trudne do przetworzenia. Żeby wykorzystać energię ze zużytych opakowań, trzeba wcześniej je zebrać z rynku i przetworzyć.

                W 2011 r. na polski rynek wprowadzono ponad 4,6 mln ton opakowań. Jest to liczba, która rośnie z roku na rok. Ok. 25% masy opakowań pozostaje poza systemem (nie jest zgłaszana wbrew obowiązkom do marszałków województw).

                Coraz więcej jest opakowań z tworzyw sztucznych, szkła, papieru i tektury oraz opakowań wielomateriałowych.

                Polska do 2014 r. ma obowiązek osiągnąć poniższe poziomy recyklingu (zgodnie z dyrektywą 2004/12/WE zmieniającej dyrektywę 94/62/WE):

- odzysk na minimalnym poziomie 60%, bez górnego ograniczenia,

- minimalny poziom recyklingu 55%, a maksymalny na 80% masy odpadów opakowaniowych,

- minimalne poziomy recyklingu dla poszczególnych materiałów opakowaniowych wynoszą: papier – 60%, metale – 50%, szkło – 60%, tworzywa sztuczne – 22,5% (wyłącznie przetwarzane na tworzywa sztuczne), drewno – 15%.

Źródło: www.mos.gov.pl